6 Şubat 2012 Pazartesi

Sanmak

Son yazıdan bu yana epey zaman geçmişken hala aynı yerde olduğumu görmek çok üzücü.

Veda yokken bizim hikayemizde, aslında her şeyi o gün orada bırakmak en doğrusuyken biz yapmadık bunu yapamadık belki. Tekrar tekrar virajlar döndük ki şimdi bakıyorum aslında hiç dönememiş hep öyle sanmışız, daha çokta ben sanmışım. Sandığım onlarca şey gibi.

Son ayrılık durağında aslında sevilmediğimi öğrenişim, onun beni sevdiğini sanışı. Ne çok şey asılıymış meğer boşlukta, meğer ne yoksunmuşuz biz yer çekimi denen meretten.

Kendime yüksek sesle, ağdalı, kocaman, katlanılması zor cümlelerle bunu anlatmak zorundayım. Anlattıklarımı dinlemek, dinlediklerimi sindirmek..

Olmayacağını hep bildim ben. Günün sonu yoktu bu aşk için ya da her günün sonu ayrılıktı hep ama hep bildim. Hiç aklıma gelmeyen tek şey bu seferki sebepti. Daha önceleri her sancılı kavşakta direnmek ve eğer bu bir savaşsa cephede kalmak için nedenim/lerimiz vardı. Ama bu kavşak diğerlerinden çok farklı, çok keskin ve çok kan revandı. Şimdi her yerim yara bere ve en çok hangisine canım yanmalı bilmiyorum.

Gidişinden bu yana henüz başıma gelen bu ayrılık haline üzülmedim, üzülemedim. Henüz 'beni aslında sevmemiş, sadece öyle sanmış' gerçeği parçalıyor içimi. Bu çarpmanın şiddeti dağılınca üstümden eğer hala canımda can, bende ben kalmışsa sıra ayrılığımın acısına gelecek. Ama sanırım hiç gelmeyecek, fırsat bulamayacak bu gerçek karşısında.

Her gidişinde değişmeyen tek şey 'hep hayatımda, yanımda yöremde ol' söylemleri oldu. Her söyleyişinde bunun aslında ne deli bir bencillik olduğunu da ekleyerek. Hiç bir seferinde birbirimizden bu kadar uzağa düşmedik biz yada düştük ama böylesi savrulmadık. Öyle bir yol sonu ki bu, bu kez benim içinde uğrunda savaşılacak hiç bir şey kalmadı. Ve biliyorum silüetimi çektiğim cepheden kalbimi de çekme zamanı.

Makarasız ip gibi düğüm düğüm şimdi her şey. Bazen deliler gibi konuşmak, anlatmak isterken bir anda susma zamanları yaşıyorum.

Ben sadece iyileşmek istiyorum. Enkaz altında kalan parçalarımı bulup yeniden 'benden sonrası tufan' diyebilmek istiyorum.



SonSöz:

Aşk bitti 
Elimden sanki minik bir balık kayıp gitti 
İçimden sanki bir şeyler kopup gitti 
Aşk hiç biter mi 
Hiç bir şey olmamış gibi 
Boşlukta kaybolup gider mi 
Aşk hiç biter mi 
Kalır adımızla 
Bir sokak duvarında 
Bir ağaç kabuğunda 
Bir takvim kenarında 
Kalır bir çiçekte 
Bir defter arasında 
Bir tırnak yarasında 
Bir dolmuş sırasında 
Kalır bir odada 
Bir yastık oyasında 
Bir mum ışığında 
Bir yer yatağında 
Aşk hiç biter mi
Kalır dilimizde 
Yinelenen bir şarkıda 
Bir okul çıkışında 
Bir çocuk bakışında 
Kalır bir kitapta 
Bir masal perisinde 
Bir hasta odasında 
Bir gece yarısında 
Kalır bir durakta 
Yırtık bir afişte 
Buruk bir gülüşte 
Dağılmış yürüyüşte 
Aşk hiç biter mi 
Kalır bir sokakta 
Bir genel telefonda 
Bir soru yanıtında 
Bir komşu suratında 
Kalır bir pazarda 
Bir kahve kokusunda 
Bir tavşan niyetinde 
Bir çorap fiyatında 
Kalır bir yosunda 
Bir deniz kıyısında 
Bir martı kanadında 
Bir vapur bacasında 
Aşk hiç biter mi

3 yorum:

  1. giden o değil aslında giden içinizdeki bir yere bağlanma hissi, en çok o üzüyor insanı

    YanıtlaSil
  2. Şahane bir şarkıdır..
    http://www.youtube.com/watch?v=vzklcSCcjVY

    YanıtlaSil