Büyüdüm Anne

Bir süre önce seni rüyamda gördüm nedendir bilmem beni çağırdın.Ama çağırdığın yer nereydi onu hiç bilmiyorum..Son nefes için fazla gencim sanki..Kabusla karışık gördüğüm o rüyadan uyandığımda yanımda sığınabileceğim bir nefes vardı.Oysa dün gece yada bu sabah ne zamansa artık yalnızdım..Bu sefer uyandığımda anlatamamak..hemde aynı çarşafın üstündeyken..geçici bir yılgınlık hali..

Az biraz hatırladığım kadarıyla sana bir şey veriyordum ve bana içinde ''cennet'' geçen bir dua ediyordun..Tuhaf gelecek belki ama tüm zor zamanlarımı, nefessiz kalışlarımı görüp hissediyorsun sanki..Ne zaman böyle olsam, kısa süre önce komşu olduğum bulutların arasından göz kırpıyorsun bana..Mutfaktan çıkıp eve yayılan sesin patlıyor kulaklarımda..içimde..

Çocukken ne zaman babamdan korksam senin yanına koşup ''Ben yine senin karnına girsem,saklasan beni'' derdim..

Büyüdüm Anne!! Ama yine saklasan beni..sakınsan..Olmaz mı??

Hani bir yılbaşı gecesi ayazda, çok soğukta düşmüştük ya yollara..Takside ağlıyordun ''Bu öyle bir şey ki etim acıyor'' diye..O zaman nasıl acır insanın eti demiştim çocuk aklımla..

Büyüdüm Anne!! Bu öyle bir şey ki etim acıyor!!


Son Söz: Sen gittikten sonra da tıpkı bugünkü gibi kırmak istemiştim kaburgalarımı..Nefes..siz...im...